Eerste blog!

Of ik ook iets ging bijhouden, een blog ofzo.. Deze vraag werd me vaak gesteld rondom ons vertrek. Hmm.. Daar was ik eigenlijk nog niet helemaal over uit. Ik besloot deze vraag even in het midden te laten en af te wachten of ik hier zin in zou hebben eenmaal hier, op het eiland!

Bij deze: tadaaaa, een blog! Mijn allereerste! Poeh, waar begin ik?! We zitten nu zo'n 3 weken op Bonaire. In de Caribbean. Azuurblauw water overal om ons heen, een temperatuur waar we al iets meer aan gewend beginnen te raken. Al lig ik nu wakker omdat ik het ontzettend warm heb. We zijn er nog niet dus😉. Het is zo'n gek idee dat het in Nederland koud is! Ik zie foto's van winterjassen voorbijkomen en ik geloof dat de paddenstoelen als... Juist. Het is volop herfst aan de andere kant van de wereld! En dat terwijl hier de kerstmuziek al wordt gedraaid, kerstbomen worden opgetuigd en wij het eiland rondrijden (we mochten anderhalve week in die vette pick up rijden!) in zomerkleding. Het liefst met een bikini, oké, Ralf met zwembroek, eronder aan. Ik zou natuurlijk geen echte Nederlander zijn als ik niet meteen over het weer zou praten!

Hoe ziet ons leven er hier uit? Nou, we wonen in fijn huis in een rustige buurt. Deze buurt ligt op zo'n kleine 10 minuten rijden van het centrumpje af. Inderdaad, centrumpje. Het is niet groot, Kralendijk. In het centrum zelf zijn we niet zo veel te vinden. 

Ikzelf begon op dag 4 hier, aan m'n eerste proefdienst. In de horeca! Waar ik de horeca tot toen alleen nog van aan de andere kant van de bar kende, draai in nu ontbijtdiensten, diner en sta ik in de bediening op het strand! Ik werk bij Spice, een onderdeel van een resort op het eiland. Spice was een aantal jaren geleden the place to be. Een verandering in het management heeft ervoor gezorgd dat het volledig inzakte waardoor nu de eerdere eigenaar de toko weer heeft overgenomen en het weer op de kaart wil zetten. In de praktijk komt het er op neer dat er enorme ontwikkelingen in het bedrijf aan de gang zijn en ze worstelen met onderbezetting in het personeel. Je raadt het al; het is soms aardig aanpoten. Gehuld in een lange broek draai ik nu meestal shifts van 8-12 uur, wanneer Nina op school zit (daarover later meer!) en dan werk ik zo hier en daar in de avonduren nog wat. Gelukkig mag ik na de ontbijtdienst, m'n korte broek aan en dan ga ik het strand op om mensen van een koud drankje te voorzien. Grappig is dat de locals bijna altijd in lange broek lopen. Ik ben meteen voor de leeuwen geworpen doordat ik al snel zo veel mocht doen. Heel fijn natuurlijk maar in de praktijk komt er veel bij kijken. Zoals een ingewikkeld computersysteem en collega's die, tja hoe zal het ik het verwoorden, werken op z'n Antilliaans. Alle tijd zeg maar.. Wij Nederlanders willen (te) snel! Maar ja, zeg nou zelf.. Met 32 graden wil jij je koude colaatje ook zo snel mogelijk geserveerd krijgen, toch? Ook de bar zelf begin ik mezelf eigen te maken. Om drankjes te maken dus. Dat betekent ook cocktails maken, leuk! En, speciaal voor jou Fem, gezien ons koffietentavontuur nog op onze to do list staat, ben ik aan het oefenen op de perfecte cappuccino! Inclusief hartje / blaadje / paradijsvogel. Nou, makkelijker gezegd dan gedaan! Gemiddeld lijkt mijn cappuccino nog op een hele saaie koffie met melk. Sloot. Oefening baart kunst dus! 

Ralf is inmiddels begonnen in het speciaal onderwijs. Ons motto "we gaan heel wat anders doen op Bonaire!" sluit daar niet helemaal op aan zou je denken! Maar... Het onderwijs op die school is in het Papiaments. Gelukkig is nonverbale communicatie wereldwijd hetzelfde dus hij begint de leerlingen al aardig te lezen. De assistent in zijn klas helpt hem ook met het vertalen, dus dat is handig. De leerlingen zitten in groep 6 en functioneren op laag intelligentieniveau. Ralf leest ze boeken van Nina voor, die ze geweldig vinden! Mooi is dat Ralf ze blij heeft kunnen maken met een sticker na een schrijfles. Dat kenden ze helemaal niet als beloning. Blije gezichten en hardwerkende kinderen! 

Verder is Ralf ook nog gids. Hij haalt cruisegasten op, zet ze, gehuld in zwemvest (want oh, die Amerikanen kunnen lang niet allemaal zwemmen!), in een kayak en peddelt met ze naar een mooie snorkelplek. Zo her en der dwaalt er 1 af die hij ff terug moet halen! Hij zorg er mede voor dat ze een oh my God it's amazing wonderful en fantastic trip hebben. Prima baan! 

Inmiddels is het al even geleden dat ik begon met dit blog en is het nu vrijdag. Nina staat vrijdagochtend te springen naast haar bed want vrijdag betekent Coco! De beachclub waar veel Nederlanders naar toe gaan vanavond, inclusief de kinderen. Met lekkere hapjes en buckets Bright trappen wij het weekend lekker af straks. AYO!